Ντιάνα Αντωνακάτου....

 

Μια μεγάλη σιόρα του χρωστήρα, της διανόησης,του σπινθηροβόλου Κεφαλονίτικου πνεύματος ,της μοναδικής Επτανησιακής παράδοσης μετέστη και αναλύθηκε στα υπέροχα χρώματα του τόξου της Ίριδας που τόσο αγάπησε και επιτυχώς διακόνησε.

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΝΤΙΑΝΑΣ ΑΝΤΩΝΑΚΑΤΟΥ

Η Ντιάνα Αντωνακάτου γεννήθηκε στην Κεφαλονιά. Αποφοίτησε από την ΑΣΚΤ Αθηνών, σπουδάζοντας ζωγραφική και χαρακτική με δασκάλους τους κορυφαίους καλλιτέχνες Παρθένη, Κεφαλληνό, Πρεβελάκη.

Είχε αναπτύξει πολύπλευρες πολιτιστικές δραστηριότητες είτε συμμετέχοντας σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις, είτε δίνοντας διαλέξεις, είτε γράφοντας στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο. Μνημειώδη και πρωτοποριακά -μιας και είναι η πρώτη στον ελληνικό χώρο που τα κυκλοφόρησε- θεωρούνται οι πολυτελείς αλλά και άρτιοι από εκδοτική, ιστορική, συγγραφική και καλλιτεχνική πλευρά, αφιερωματικοί τόμοι που εξέδωσε για την Κεφαλονιά, Επτάνησα, Ναύπλιο, Ελληνικά Μοναστήρια: μονές Αργολίδας και Αρκαδίας, Μεσσηνία , Ναύπλιο, αφιέρωμα στο Ναύπλιο-folio, Αργολίδος περιήγησης σε έκδοση της ομώνυμης Νομαρχίας κ.α. Aκόμη έχει εικονογραφήσει ημερολόγια, βιβλία και καταλόγους. Αμιγώς λογοτεχνικά της έργα είναι τα διηγήματα "Ανά τριάκοντα δευτερόλεπτα" και η ποιητική συλλογή "Έριξε του ήλιου πετριές".

Ήταν μέλος πολλών καλλιτεχνικών σωματείων όπως στο "Έπιμελητήριο Eικαστικών Tεχνών Ελλάδος", της "Ιστορικής και Eθνολογικής Eταιρείας της Ελλάδος", στην "Εταιρεία Κεφαλληνιακών Ιστορικών Ερευνών", στο "Kέντρο Μελετών Ιονίου" και σύμβουλος στο Διαπολιτισμικό Κέντρο Ιονίου.

Είχε πλείστες τιμητικές διακρίσεις και επαίνους όπως διάκριση από το "Salon de l'art Limbo" το 1965 για την ζωγραφική της, έπαινοι της Ακαδημίας Αθηνών, του Λυκείου Ελληνίδων και αργυρούν μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών το 1979 για την καθόλη προσφορά της με αφορμή την έκδοση του έργου της "Ελληνικά Μοναστήρια".

Από το 1990 έως και το 2011, ετησίως διοργάνωνε ολόκληρο τον Αύγουστο, στο γενέθλιο χωριό Βιλλατώρια , έκθεση ζωγραφικής με θέματα από την Κεφαλονιά και τα Επτάνησα γενικότερα. Οι ετήσιες αυτές εκθέσεις που πλαισιώνονται και από άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις αποτελούσαν θεσμό στα Επτάνησα.

Έφυγε πλήρης ημερών και με απόλυτη συνειδητότητα στις 07 Οκτωβρίου 2011 .

Tάκης Τόκκας

Cob στην Κεφαλονια

Το κομπ (cob)

Σε μία από τις πιο αρχαίες τεχνικές χτισίματος με γήινα υλικά, το κομπ, χρησιμοποιούνται τα χέρια και τα πόδια για να σχηματιστούν μάζες πηλού αναμεμιγμένου με άμμο και άχυρο οι οποίες τοποθετούνται η μία πάνω στην άλλη διαμορφώνοντας έτσι μονολιθικές κατασκευές με μεγάλη σταθερότητα. Η λέξη κομπ προέρχεται από μια παλιά αγγλική λέξη cob που σημαίνει σβώλος.                                       Η διαφορά του κομπ από το κτίσιμο με πλίνθους συνίσταται στην ευκολία της κατασκευής και την ελευθερία του σχεδιασμού. Εφόσον δεν απαιτούνται ίσιες φόρμες ή καλούπια το ίδιο το υλικό οδηγεί σε οργανικά σχήματα: καμπύλοι τοίχοι, θόλοι και αψίδες. Χτίζοντας με το κομπ είναι εμπειρία παρόμοια με γλυπτική με πηλό. Τα γήινα σπίτια είναι δροσερά το καλοκαίρι και ζεστά τον χειμώνα. Η αντοχή τους σε μια μεγάλη γκάμα καιρικών συνθηκών τα κάνει άνετα και βιώσιμα στα πιο κρύα κλίματα αλλά και συνθήκες ερήμου. Οι τοίχοι με πάχος που κυμαίνεται από 40 έως και 60 εκατοστά έχουν τεράστια θερμική μάζα και επαρκή μόνωση ειδική για χρήση παθητικών ηλιακών συστημάτων θέρμανσης. Απαιτείται ελάχιστη πρόσθετη θέρμανση τον χειμώνα και καθόλου ψύξη ακόμη και τις πιο ζεστές μέρες. Το κομπ χρησιμοποιήθηκε επί χιλιετίες ακόμη και στις σκληρές κλιματολογικές συνθήκες των βρετανικών ακτών στο ύψος των Αλεούτιων νήσων. Χιλιάδες άνετα και γραφικά σπίτια από κομπ στην Αγγλία κατοικούνται συνέχεια εδώ και αιώνες έχοντας μάλιστα και πολύ μεγάλη τρέχουσα εμπορική αξία. Η αναγέννηση του κομπ ξεκίνησε στην Αμερική όπου απολαμβάνει μια συνεχώς αυξανόμενη δημοσιότητα όχι μόνο λόγω των παραπάνω αναφερομένων πλεονεκτημάτων αλλά και από την δυνατότητα που προσφέρει στον ιδιοκτήτη – κατασκευαστή να αποφύγει τα τεράστια οικονομικά φορτία και τις δεσμεύσεις που συνεπάγεται η αγορά κατοικίας. Αυτή η αρχαία τεχνική δεν συνεισφέρει στην καταστροφή των δασών, την κατασπατάληση των ορυκτών πόρων, την μόλυνση και ούτε εξαρτάται από βιομηχανικά υλικά και βαριά μηχανήματα. Η γη είναι μη τοξική και τελείως ανακυκλώσιμη. Σ’ αυτή την εποχή της περιβαλλοντολογικής υποβάθμισης και της έλλειψης φυσικών πόρων με τις χιλιάδες κρυμμένες τοξίνες στα σπίτια μας δεν είναι λογικό να επιστρέψουμε στο πιο αθώο φθηνό και υγιεινό οικοδομικό υλικό;