Νίκος Καββαδίας, ένα μοναχό άγαλμα στο Αργοστόλι

Ο Νίκος Καββαδίας αποτελεί έναν από τους πλέον αγαπημένους ποιητές σε ολόκληρη την Ελλάδα, με φήμη που ξεπερνά τα όρια της Χώρας. Πολλά από τα ποιήματά του μελοποιήθηκαν και έγιναν επιτυχίες από τους πλέον αναγνωρισμένους τραγουδιστές του έντεχνου δημιουργήματος. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το «Willy» ή το «Μαχαίρι», αλλά και τα υπόλοιπα τραγούδια της συλλογής «O σταυρός του Νότου».

Ο Νίκος Καββαδίας έζησε ολόκληρη τη ζωή του στη θάλασσά και έκανε ιδεολογία το «όπου γης πατρίς» (όπως και πολλοί συντοπίτες μας που μεγαλούργησαν στο εξωτερικό). Πόσοι πραγματικά γνωρίζουν ότι η καταγωγή του είναι από την Κεφαλονιά και μάλιστα από το Φισκάρδο; Το σπίτι του υπάρχει εγκαταλελειμμένο και αναξιοποίητο στην πιο γραφική μεριά της νήσου, την κοσμοπολίτικη και πολυδιαφημισμένη αυτή περιοχή.

Στο Αργοστόλι, τιμώντας τον μεγάλο συμπατριώτη μας ποιητή, φτιάχτηκε άγαλμα σε ανάμνηση του. Το άγαλμα αυτό τοποθετήθηκε στο τέρμα της παραλίας του Αργοστολίου, σε ένα μικρό πλάτωμα με παγκάκια ακριβώς μετά το παλαιό κολυμβητήριο. Το άγαλμα αυτό αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο που με την ποίησή του κατόρθωσε να κερδίσει τη συμπάθεια και την εκτίμηση όλων.

Παλαιότερα μάλιστα υπήρχε διεθνές 15ήμερο φεστιβάλ σε Αργοστόλι και Ληξούρι, με τη συμμετοχή παγκοσμίου φήμης συγκροτημάτων και χορωδιών από ολόκληρο τον κόσμο. Τα τελευταία 10 χρόνια το φεστιβάλ αυτό καταργήθηκε, αφού θεωρήθηκε από τους τοπικούς άρχοντες ως πολυδάπανο, με αποτέλεσμα το άγαλμα μοναχό να μένει και να μας θυμίζει και αυτή την εποχή.

Μια καταπληκτική μορφή ,που μεγαλούργησε ποιητικά δίνοντας την ψυχή του, με απόλυτη αγάπη για τον τόπο του .....Φυσικά με το πέρασμα των χρόνων, ως εκμοντερνιστές, αφορίσαμε το δικαίωμα από τα νέα παιδιά να λάβουν γνώση και μέρος σε ένα υπέροχο φεστιβάλ μετά από την απόφαση των αρμόδιων τοπικών αρχόντων . Υπέροχες πρωτοβουλίες για μια υπνωτισμένη πολιτιστικά νεολαία .

Χείλαρης Γεράσιμος

Αρχαία νομίσματα Τετράπολις Κεφαλληνίας

Τα πρώτα νομίσματα τυπώθηκαν περιπου το 650-625 π.χ. η έκδοση τους έγινε κρατική υπόθεση ενώ η αποτύπωση του ονόματος της πόλεως που το εξέδιδε, δήλωνε ξεκάθαρα την εξουσία κοπης του.
Η ανάπτυξη της νομισματοκοπίας έγινε πρώτα απο τις ελληνικές πόλεις της Ιωνίας και από τους βασιλείς της Λυδίας .
Στο ελληνίκο νόμισμα αποτυπώνονται κυρίως ,κεφάλι θεού η ήρωα που ήταν προστάτης της πόλης κράτος που εκδίδει το νόμισμα .


Αρχαία Κεφαλληνία
Τα νομίσματα των τεσσάρων πόλεων της Κεφαλληνίας απεικονίζουν με καλλιτεχνικές εκφράσεις, στοιχεία της καθημερινότητας, της ιστορίας, της θρησκευτικότητας και της πολιτικής ζωής του Κεφαλονίτικου λαού.


Κάθε πόλη είχε χαράξει τα δικά της νομίσματα, με το βασικό της σύμβολο και ιδίως με το σύμβολο της θεότητας που την προστάτευε. Επίσης, οι τότε χαράκτες δανείζονταν θέματα από την ελληνική μυθολογία, αλλά και σκηνές από τη λατρεία της θρησκείας.


Μελετώντας λοιπόν όλες τις απεικονίσεις έως σήμερα των νομισμάτων της Τετράπολις, καταλήγουμε σε τρείς κατηγορίες :


α) Ολες οι πόλεις είχαν εγχάρακτη παράσταση των αρχίκων γραμμάτων δοσμένη με ενά ιδιαίτερο καλλιτεχνικό τρόπο .


β)Η χάραξη τοπικών αγαθών ή προιόντων,έδειχνε την ταυτότητα και την οικονομική κατάσταση της πόλης


γ)Η αναπαράσταση ιερών συμβόλων , κυρίως θεών αλλα και  άλλων προσώπων  ιδιαίτερης σημασίας για τη κάθε πολη .  


Οι Τέσσερις Πόλεις




 Πάλη: Βρισκόταν οχυρωμένη πάνω σε φυσικό ύψωμα, ένα χιλιόμετρο προς τα βόρεια της σημερινής πόλης του Ληξουρίου. Συγκεκριμένα, για το θέμα αυτό, ο Πολύβιος γράφει: «τα μεν θαλλάττης, τα δε κρημνοίς περιεχόμενα» Μάλιστα, τα αρχαία τείχη της σώζονταν μέχρι τα τέλη του 16ου αι., μέχρι που οι γύρω κάτοικοι τα χρησιμοποίησαν για κατασκευές. Εξυπηρετείτο από το ευρύχωρο και ασφαλές λιμάνι, που βρισκόταν στα ανατολικά της. Οι Παλείς είχαν αναπτύξει φιλία, εμπορικές και κοινωνικές σχέσεις με την Κόρινθο, καθώς οι Κορίνθιοι περνούσαν από την Πάλη, ως τελευταίο σταθμό για την πορεία τους προς την Ιταλική χερσόνησο




Πρόννοι. Η πόλη των Πρόννων βρισκόταν στη νοτιοανατολική πλευρά της Κεφαλονιάς, στην περιοχή των Κορωνών. Ήταν η πιο άσημη πόλη - κράτος του νησιού. Η πόλη βρισκόταν πάνω σε μεγάλο λόφο κι έτσι η οχύρωση ήταν φυσική, λόγω των ιδιαιτεροτήτων του εδάφους. Αυτός ήταν και ο λόγος, που ο Μακεδόνας βασιλιάς, Φίλιππος ο Ε΄, γρήγορα εγκατέλειψε την ιδέα της πολιορκίας της πόλης των Πρόννων. Το λιμάνι δε της πόλης αυτής ήταν στο Πόρο.




Σάμη: Η Σάμη ήταν μια σπουδαία και μεγάλη πόλη - κράτος του νησιού μας. Η περιοχή και η κυριαρχία της ξεκινούσε από το βόρειο ακρωτήρι της Κεφαλονιάς, το σημερινό Φισκάρδο και κατέληγε στην κοιλάδα του Ηρακλείου (Αράκλι).Η πόλη της Σάμης ήταν απλωμένη πάνω σε δυο λόφους, που χωρίζονταν με βαθύ φαράγγι. Επάνω και στα πλαϊνά των λόφων αυτών, υπήρχαν δυο οχυρές ακροπόλεις και στους πρόποδές τους ήταν το λιμάνι τους. Η μικρότερη από τις δύο, ονομαζόταν Κυατίς και η άλλη Σάμη.
Η πόλη της Σάμης αναφέρεται από τον Όμηρο, ο οποίος μας λέει ότι από τους 50 μνηστήρες της Πηνελόπης, οι 25 ήταν από τη Σάμη!




 Κράνη: Η πόλη Κράνη βρισκόταν στο μυχό και στο ανατολικό μέρος του κόλπου του Αργοστολίου. Βρεχόταν από τη λιμνοθάλασσα του Κουτάβου. Η ακρόπολις της Κράνης περιζωνόταν με περίτεχνο τείχος, που κάλυπτε ένα λόφο, ο οποίος βρισκόταν κοντά στην λιμνοθάλασσα του Κουτάβου.
Η θάλασσα τότε, έμπαινε αρκετά μέσα στη σημερινή πεδιάδα της Κρανιάς και αποτελούσε φυσικό λιμάνι για το στόλο της πόλης. Εκτός από την οχυρά ακρόπολη, οχυρώσεις κυκλώπειας κατασκευής υπήρχαν και στην ευρύτερη περιοχή. Υπάρχουν τμήματα αυτών των κυκλώπειων τειχών, ακόμη και σήμερα, που έχουν περίμετρο 2 με 3 μίλια, βορειο-ανατολικά των ακροπόλεων (στην περιοχή «Ραζάτα»), και η κατασκευή τους φαίνεται πως είναι πολύ παλαιά.




Φωτογραφικό Υλικό

4 πόλεις-κράτη στην Κεφαλονιά

Είχαν ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, ήταν οικονομικά αυτάρκεις και έκοβαν δικό τους νόμισμα.

Από τα νεολιθικά μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια κατοικήθηκε το Βαθύ Ιθάκης

Προσωπείο από το ψηφιδωτό δάπεδο οικίας του 2ου αι. π.Χ. από τη θέση Κολώνα Ληξουρίου

Τρία χρόνια ζωής μετρά η ΛΕ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Κεφαλονιάς, που έχει στην αρμοδιότητά της επίσης την Ιθάκη και τη Ζάκυνθο. Και χθες το βράδυ στο Ολλανδικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο στην Αθήνα ο προϊστάμενός της κ. Ανδρέας Σωτηρίου (ο μοναδικός μόνιμος αρχαιολόγος ολόκληρης της Εφορείας) και οι επί συμβάσει αρχαιολόγοι κ. Μελπομένη Ανδρεάτου, Αθανάσιος Δελλής και Γεράσιμος Λιβιτσάνης παρουσίασαν ένα εντυπωσιακό έργο που αλλάζει σιγά σιγά τα ιστορικά δεδομένα.
Την εικόνα ενός νησιού που κατοικείται αδιάλειπτα από τη νεολιθική μέχρι την ύστερη ρωμαϊκή περίοδο δίνουν τα ευρήματα για την Κεφαλονιά. Τα έργα του Γ ΚΠΣ ανέδειξαν με εντυπωσιακό τρόπο τον οχυρωματικό περίβολο της Κράνης και την οχύρωση της Σάμης, ενώ μέσω του προγράμματος Ιντερεγκ ΙΙΙ η Εφορεία ανέδειξε τις ρωμαϊκές επαύλεις στη Σκάλα και στην Αγία Ευφημία με τα εξαιρετικής τέχνης ψηφιδωτά δάπεδα.
Οι πρόσφατες ανασκαφές ανατρέπουν την επικρατούσα άποψη ότι η Κεφαλονιά ήταν ερειπωμένη και εγκαταλελειμμένη από το τέλος της μυκηναϊκής μέχρι το τέλος του 8ου αιώνα π.Χ. Οπως τόνισε ο κ. Σωτηρίου, που αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του στην κεφαλληνιακή τετράπολη (Κράνη, Πάλη, Σάμη, Πρόννοι), ο πυρήνας της μορφοποιήθηκε στους αρχαϊκούς χρόνους και ολοκληρώθηκε στους κλασικούς. Οι τέσσερις αυτές πόλεις-κράτη της Κεφαλονιάς είναι αυτόνομες, έχουν η καθεμία ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, είναι οικονομικά αυτάρκεις και κόβει η καθεμία το δικό της νόμισμα. Μεταξύ τους δεν τρέφουν πάντα φιλικές σχέσεις.
Η πρόσφατη αρχαιολογική έρευνα στη Σάμη (Αθ. Δελλής) έλυσε το τοπογραφικό πρόβλημα της οχύρωσης της αρχαίας πόλης καθώς αποκαλύφθηκαν τμήματα του παράλιου τείχους, και εντοπίσθηκε το λιμάνι των κλασικών χρόνων από μία λίθινη δέστρα στην πλατεία Κωνσταντάτου. Εδειξε ακόμη ότι η Σάμη διανύει τη δεύτερη ακμή της στα ρωμαϊκά χρόνια και κοσμείται με δημόσια και ιδιωτικά κτίρια. Τεκμηριώθηκε επίσης η ύπαρξη του βόρειου και του δυτικού νεκροταφείου της πόλης με τάφους από τα πρωτογεωμετρικά μέχρι τα ύστερα ρωμαϊκά χρόνια πλούσιους σε κτερίσματα.

Το θέατρο - ωδείο του Φισκάρδου

Οι σωστικές ανασκαφές (Μελπ. Ανδρεάτου) στην Κράνη έφεραν στο φως κεραμικό κλίβανο αρχαϊκών χρόνων, κτίσματα ρωμαϊκών χρόνων, αρχαίους λιθόστρωτους δρόμους.

Ψηφιδωτό δάπεδο από τη ρωμαϊκή έπαυλη της Σκάλας Κεφαλονιάς με απεικόνιση παράστασης θυσίας

Τέλος, στο Φισκάρδο αποκαλύφθηκαν οι τέσσερις σειρές εδωλίων του αρχαίου θεάτρου ή ωδείου, ρωμαϊκό βαλανείο, ταφικοί θάλαμοι αντίστοιχοι με τα μαυσωλεία της Νικόπολης και πλούσια κατάλοιπα από μία πόλη που ήταν σημαντικός ναυτικός σταθμός και εύρωστη οικονομικά πόλη των ρωμαϊκών χρόνων.

Χάλκινο αγαλματίδιο από ιερό στο Βαθύ Ιθάκης

Στην παλαιολιθική ή μεσολιθική εποχή χρονολογείται η παλαιότερη μέχρι τώρα κατοίκηση της Ιθάκης που πρόσφατη αρχαιολογική έρευνα έχει εντοπίσει στα νότια του νησιού. Οπως είπε ο αρχαιολόγος Γεράσιμος Λιβιτσάνης, αρμόδιος για την έρευνα στην Ιθάκη, τα άφθονα λίθινα εργαλεία σμιλεμένα σε ντόπιο πυριτόλιθο δίνουν μια εικόνα από τις πρώτες ανθρώπινες δραστηριότητες στο νησί.
Ωστόσο, ο κ. Λιβιτσάνης ανέδειξε στην ομιλία του μία μείζονα αρχαιολογική περιοχή στην Ιθάκη, που δεν είναι άλλη από το άγνωστο μέχρι τώρα Βαθύ, που τα πρόσφατα ευρήματα δείχνουν ότι κατοικήθηκε από τα νεολιθικά μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια. Σ αυτή την περιοχή εμφανίζονται οι περισσότερες φάσεις της αρχαιότητας.
Μεγάλη περίοδο ακμής γνωρίζει το Βαθύ στα ρωμαϊκά χρόνια από τον 1ο μέχρι τον 6ο μ.Χ. αιώνα. Το αποδεικνύουν ένα νεκροταφείο κυρίως 10χρονων παιδιών που ερευνήθηκε στο προαύλιο του Γυμνασίου Ιθάκης, τα λείψανα κτιρίων (λουτρό, μικρό ιερό με βωμό και θρανίο κ.τ.λ.), η άφθονη κεραμική, τα πήλινα λυχνάρια με ανάγλυφες παραστάσεις, τα νομίσματα εποχής Μ. Κωνσταντίνου από τα νομισματοκοπεία της Θεσσαλονίκης και της Αντιόχειας, το χάλκινο αγαλματίδιο φιλοσόφου - ποιητή.

Ντιάνα Αντωνακάτου....

 

Μια μεγάλη σιόρα του χρωστήρα, της διανόησης,του σπινθηροβόλου Κεφαλονίτικου πνεύματος ,της μοναδικής Επτανησιακής παράδοσης μετέστη και αναλύθηκε στα υπέροχα χρώματα του τόξου της Ίριδας που τόσο αγάπησε και επιτυχώς διακόνησε.

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΝΤΙΑΝΑΣ ΑΝΤΩΝΑΚΑΤΟΥ

Η Ντιάνα Αντωνακάτου γεννήθηκε στην Κεφαλονιά. Αποφοίτησε από την ΑΣΚΤ Αθηνών, σπουδάζοντας ζωγραφική και χαρακτική με δασκάλους τους κορυφαίους καλλιτέχνες Παρθένη, Κεφαλληνό, Πρεβελάκη.

Είχε αναπτύξει πολύπλευρες πολιτιστικές δραστηριότητες είτε συμμετέχοντας σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις, είτε δίνοντας διαλέξεις, είτε γράφοντας στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο. Μνημειώδη και πρωτοποριακά -μιας και είναι η πρώτη στον ελληνικό χώρο που τα κυκλοφόρησε- θεωρούνται οι πολυτελείς αλλά και άρτιοι από εκδοτική, ιστορική, συγγραφική και καλλιτεχνική πλευρά, αφιερωματικοί τόμοι που εξέδωσε για την Κεφαλονιά, Επτάνησα, Ναύπλιο, Ελληνικά Μοναστήρια: μονές Αργολίδας και Αρκαδίας, Μεσσηνία , Ναύπλιο, αφιέρωμα στο Ναύπλιο-folio, Αργολίδος περιήγησης σε έκδοση της ομώνυμης Νομαρχίας κ.α. Aκόμη έχει εικονογραφήσει ημερολόγια, βιβλία και καταλόγους. Αμιγώς λογοτεχνικά της έργα είναι τα διηγήματα "Ανά τριάκοντα δευτερόλεπτα" και η ποιητική συλλογή "Έριξε του ήλιου πετριές".

Ήταν μέλος πολλών καλλιτεχνικών σωματείων όπως στο "Έπιμελητήριο Eικαστικών Tεχνών Ελλάδος", της "Ιστορικής και Eθνολογικής Eταιρείας της Ελλάδος", στην "Εταιρεία Κεφαλληνιακών Ιστορικών Ερευνών", στο "Kέντρο Μελετών Ιονίου" και σύμβουλος στο Διαπολιτισμικό Κέντρο Ιονίου.

Είχε πλείστες τιμητικές διακρίσεις και επαίνους όπως διάκριση από το "Salon de l'art Limbo" το 1965 για την ζωγραφική της, έπαινοι της Ακαδημίας Αθηνών, του Λυκείου Ελληνίδων και αργυρούν μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών το 1979 για την καθόλη προσφορά της με αφορμή την έκδοση του έργου της "Ελληνικά Μοναστήρια".

Από το 1990 έως και το 2011, ετησίως διοργάνωνε ολόκληρο τον Αύγουστο, στο γενέθλιο χωριό Βιλλατώρια , έκθεση ζωγραφικής με θέματα από την Κεφαλονιά και τα Επτάνησα γενικότερα. Οι ετήσιες αυτές εκθέσεις που πλαισιώνονται και από άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις αποτελούσαν θεσμό στα Επτάνησα.

Έφυγε πλήρης ημερών και με απόλυτη συνειδητότητα στις 07 Οκτωβρίου 2011 .

Tάκης Τόκκας

Cob στην Κεφαλονια

Το κομπ (cob)

Σε μία από τις πιο αρχαίες τεχνικές χτισίματος με γήινα υλικά, το κομπ, χρησιμοποιούνται τα χέρια και τα πόδια για να σχηματιστούν μάζες πηλού αναμεμιγμένου με άμμο και άχυρο οι οποίες τοποθετούνται η μία πάνω στην άλλη διαμορφώνοντας έτσι μονολιθικές κατασκευές με μεγάλη σταθερότητα. Η λέξη κομπ προέρχεται από μια παλιά αγγλική λέξη cob που σημαίνει σβώλος.                                       Η διαφορά του κομπ από το κτίσιμο με πλίνθους συνίσταται στην ευκολία της κατασκευής και την ελευθερία του σχεδιασμού. Εφόσον δεν απαιτούνται ίσιες φόρμες ή καλούπια το ίδιο το υλικό οδηγεί σε οργανικά σχήματα: καμπύλοι τοίχοι, θόλοι και αψίδες. Χτίζοντας με το κομπ είναι εμπειρία παρόμοια με γλυπτική με πηλό. Τα γήινα σπίτια είναι δροσερά το καλοκαίρι και ζεστά τον χειμώνα. Η αντοχή τους σε μια μεγάλη γκάμα καιρικών συνθηκών τα κάνει άνετα και βιώσιμα στα πιο κρύα κλίματα αλλά και συνθήκες ερήμου. Οι τοίχοι με πάχος που κυμαίνεται από 40 έως και 60 εκατοστά έχουν τεράστια θερμική μάζα και επαρκή μόνωση ειδική για χρήση παθητικών ηλιακών συστημάτων θέρμανσης. Απαιτείται ελάχιστη πρόσθετη θέρμανση τον χειμώνα και καθόλου ψύξη ακόμη και τις πιο ζεστές μέρες. Το κομπ χρησιμοποιήθηκε επί χιλιετίες ακόμη και στις σκληρές κλιματολογικές συνθήκες των βρετανικών ακτών στο ύψος των Αλεούτιων νήσων. Χιλιάδες άνετα και γραφικά σπίτια από κομπ στην Αγγλία κατοικούνται συνέχεια εδώ και αιώνες έχοντας μάλιστα και πολύ μεγάλη τρέχουσα εμπορική αξία. Η αναγέννηση του κομπ ξεκίνησε στην Αμερική όπου απολαμβάνει μια συνεχώς αυξανόμενη δημοσιότητα όχι μόνο λόγω των παραπάνω αναφερομένων πλεονεκτημάτων αλλά και από την δυνατότητα που προσφέρει στον ιδιοκτήτη – κατασκευαστή να αποφύγει τα τεράστια οικονομικά φορτία και τις δεσμεύσεις που συνεπάγεται η αγορά κατοικίας. Αυτή η αρχαία τεχνική δεν συνεισφέρει στην καταστροφή των δασών, την κατασπατάληση των ορυκτών πόρων, την μόλυνση και ούτε εξαρτάται από βιομηχανικά υλικά και βαριά μηχανήματα. Η γη είναι μη τοξική και τελείως ανακυκλώσιμη. Σ’ αυτή την εποχή της περιβαλλοντολογικής υποβάθμισης και της έλλειψης φυσικών πόρων με τις χιλιάδες κρυμμένες τοξίνες στα σπίτια μας δεν είναι λογικό να επιστρέψουμε στο πιο αθώο φθηνό και υγιεινό οικοδομικό υλικό;

Ντιάνα Αντωνακάτου

Η Σιορα της Κεφαλλονιάς , εικόνες από την τελευταία έκθεση

      

''Κυκλώπεια τείχη''

Κοντά στον κούταβο έξω απο το χωριό Ραζάτα, υπάρχουν ερείπια των τειχών της αρχαίας πόλης Κράνης (7ος και 6ος αιώνας π.χ),τα περίφημα Κυκλώπεια τείχη που είχαν περίμετρο περίπου 4 χιλιόμετρα. Τα ερείπια των τοιχών αυτών έχουν ονομαστεί ''Κυκλώπεια τείχη'' λόγω του μεγέθους τους.Πρόκειται για τεράστια οχυρωματίκα έργα,σμιλεμένα στους βράχους.Θεωρούνται πολύ σημαντικά γιατί από αυτά μπορούμε να πάρουμε πληροφορίες για την ελληνική οχυρωματική  τέχνη κατά την Μυκηναική εποχή. Στην περιοχή, συναντάμε ακόμα απομεινάρια κτιρίων καθώς και ενός δωρικού ναού αφιερωμένου στη θεα Δήμητρα και τη κόρη της Περσεφόνη.Αυτό το μαρτυρά μίαα επιγραφή με την αφιέρωση '' Τριοπίς Δαμάτρι και Κόρα'' η οποία φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αργοστολίου.

Αίνος (Μέγας Σωρός)

Στο μεγαλύτερο νησί στο Ιόνιο, τη Κεφαλονιά, υπάρχει και το ψηλότερο βουνό, ο Αίνος. Το υψόμετρο του φτάνει τα 1628 μέτρα (η κορυφή Μέγας Σωρός). Aπό την αρχαιότητα ήταν το σημείο αναφοράς της ευρύτερης περιοχής και υπήρχε ιερό αφιερωμένο στον Αίνειο Δία. Στην περιοχή του Αίνου υπάρχει η μοναδική κεφαλληνιακή ελάτη (Abies cephalonica), που κυριαρχεί στα ανώτερα υψόμετρα και πολλά σπάνια ενδημικά φυτά. Οι Βενετοί για αυτά ακριβώς τα μαύρα έλατα τον έλεγαν "Μαύρο Βουνό", Monte Nero.

Ο Αίνος έχει χαρακτηριστεί ως εθνικός δρυμός από το 1962, ως ιδαίτερης αξίας οικοσύστημα και σημαντική φυσική δασική κληρονομιά. Επίσης έχει χαρακτηριστεί ως βιογενετικό απόθεμα από το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Βιογενετικών Αποθεμάτων που αποσκοπεί στη διατήρηση αντιπροσωπευτικών δειγμάτων χλωρίδας, πανίδας και φυσικών περιοχών της Ευρώπης.

Απο τα χαρακτηριστικότερα ζώα που ζουν στον Αίνο είναι τα άγρια άλογα του Αίνου (Equus cabalus) που κατάγονται από τα αρχαία ελληνικά άλογα των φυλών της Πίνδου.

ΤΟ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Το Φρούριο του Αγίου Γεωργίου (Κάστρο) υψώνεται πάνω από το χωριό Περατάτα. Βρίσκεται κτισμένο πάνω σ' ένα λόφο περίπου 300 μ. ύψους, στα νότια του Αργοστολίου και σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων. Έχει έκταση περίπου 16.000 τ.μ. και περίμετρο τειχών 600 μέτρων. Έχει σχήμα πολυγωνικό και αποτελείται από τρία μέρη: Το εξωτερικό περιτείχισμα, τον εσωτερικό περίβολο που έχει σχήμα πετάλου, και μια βραχώδη κορυφή που βρίσκεται στο κέντρο του περιβόλου, όπου σώζονται τα ερείπια του λεγόμενου Παλαιού Φρουρίου. Πιθανότατα κτίστηκε τον 12ομ.χ. αιώνα από τους Βυζαντινούς Αυτοκράτορες.

Οι Βενετοί μόλις έγιναν κύριοι του νησιού φρόντισαν αμέσως για την οχυρωματική ενίσχυση του φρουρίου. Το 1504 κατασκευάστηκε ένα νέο εξωτερικό περιτείχισμα που σώζεται μέχρι σήμερα από το μηχανικό Νικόλαο Τσιμάρα και από ειδικούς τοιχοδόμους που κλήθηκαν από τη Βενετία. Από εδώ και πέρα οι προσθήκες και βελτιώσεις που γίνονται είναι συχνές. Μέσα στο φρούριο υπήρχαν κτίρια δημόσια και ιδιωτικά, ναοί, αποθήκες τροφίμων και πυρομαχικών, στρατώνες, νοσοκομεία, φυλακές, δεξαμενές νερού. Ακόμη υπάρχουν πληροφορίες ότι πάνω σε πολλά κτίρια ήταν εντοιχισμένα οικόσημα ευγενών .Σήμερα πάνω στις σωζόμενες επάλξεις διακρίνονται θυρίδες τηλεβόλων, πολεμίστρες για ελαφρότερα όπλα και παρατηρητήρια. Επίσης σώζονται υπολείμματα μιας γέφυρας, που έγινε στην περίοδο της γαλλικής κατοχής του νησιού και ένωνε τις επάλξεις. Στο εσωτερικό του φρουρίου, σε μια μικρή πλατεία, βρίσκονται τα ερείπια μιας καθολικής εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στην οποία είχαν ταφεί δύο επίσκοποι και μερικοί από τους ''προβλεπτές'' της Κεφαλονιάς και ένα τούνελ, που ξεκινούσε από τις επάλξεις και κατέληγε στην λιμνοθάλασσα του Κουτάβου στο Αργοστόλι και εξυπηρετούσε ανάγκες άμεσης εξόδου. Το φρούριο του Αγίου Γεωργίου χάνει την αμυντική του σημασία από τα τέλη κιόλας του 16ου αιώνα. Η άμυνα πια του νησιού απαιτεί την ανέγερση οχυρών κοντά στις θάλασσες και τα λιμάνια. Το κάστρο υπέστη ζημιές από τους σεισμούς το 1636 και 1637. Οι τελευταίοι σεισμοί του 1953 προξένησαν μεγάλες καταστροφές. Το κάστρο υπήρξε η πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς μέχρι το 1757 όταν έγινε νέα πρωτεύουσα το Αργοστόλι

Ανδρέας Λασκαράτος 1811-1901

Ο Λασκαράτος υπήρξε ο μεγάλος σατιρικός ποιητής, ο λογοτέχνης και ο κοινωνικός αγωνιστής της Κεφαλονιάς. Υπήρξε ένα φωτεινό πνεύμα, το οποίο πολέμησε μια διεφθαρμένη αριστοκρατική κοινωνία, αυτή της Επτανήσου το 1830-1860, η οποία τον πλήγωσε πολεμώντας την, αλλά δεν υποχώρησε ούτε νικήθηκε ποτέ. Γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς το 1811 και η οικογένειά του ήταν αριστοκρατική, της γενιάς των Τυπάλδων.  Μεγάλωσε με δύο ιδιωτικούς δασκάλους, τον ιεροδιάκονο Ευγένιο Διογένη και τον Σπ. Τρέκα, οι οποίοι φρόντιζαν από πολύ νωρίς για την μόρφωσή του.Δώδεκα ετών ο Λασκαράτος πήγε να μείνει στο σπίτι του θείου του, τον κόντε Δελλαδέτσιμα, όπου και γνώρισε τον λόρδο Μπάύρον. Έπειτα θα γίνει μαθητής στην Ιόνιο Ακαδημία της Κέρκυρας με καθηγητή τον Ανδρέα Κάλβο. Στην Κέρκυρα θα συναντήσει και τον μεγάλο μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό, από τον οποίο θα αποσπάσει σημαντικές συμβουλές.

Σπούδασε νομικά στην Ιόνιο Ακαδημία, στο Παρίσι και στην Πίζα. Το 1844 πεθαίνει ο πατέρας του και αναλαμβάνει την διαχείριση της περιουσίας.   Χτίζει ένα σπίτι στα Ριτσάτα της Παλλικής και προσπαθεί να κάνει σχέσεις με τους ντόπιους και να τους προτείνει νέες καλλιέργειες, όμως τον απορρίπτουν εντελώς. Μετά από αυτό επιστρέφει στο Αργοστόλι και αφοσιώνεται στο γράψιμο. Το 1845 εκδίδει το ποιητικό του έργο με τίτλο "Το Ληξούρι εις τους 1836". Αργότερα πηγαίνοντας στην Αθήνα, θα γνωρίσει την γυναίκα της ζωής του, την Πηνελόπη, κόρη του Δημήτρη Κοργιαλένεια, και ο δεσμός τους θα κρατήσει μια ολόκληρη ζωή. Το 1862 εκδίδει "Οι καταδρομές μου εξαιτίας του Λύχνου" και τα "Μυστήρια της Κεφαλονιάς" με τα οποία θέλει να παρουσιαστεί ως ο κοινωνικό αγωνιστής της πατρίδας του, να καυτηριάσει αυτούς που εκπροσωπούσαν τον Κλήρο και την πολιτική και εκμεταλλευόταν την αμάθεια του λαού. Το βιβλίο αυτό ήταν η αιτία του αφορισμού του από τον επίσκοπο, ο οποίος του ζητά να απαρνηθεί τις ιδέες του, όμως ο Λασκαράτος διακινδυνεύοντας τη ζωή του δεν τα βάζει κάτω.Από τότε έχουν μείνει πολλά ανέκδοτα στη μνήμη των Κεφαλονιτών και τα οποία πιστοποιούν το πόσο έξυπνος και ετοιμόλογος ήταν. Δύο από αυτά τα ανέκδοτα είναι τα εξής: Στη γιορτή του, ένας γείτονάς του για να τον ειρωνευτεί του έστειλε με την υπηρέτριά του το δώρο του, ένα καλάθι γεμάτο κέρατα κριαριού και πάνω είχε μια επιγραφή "Στη γιορτή σου". Βλέποντας αυτό ο Λασκαράτος βγαίνει έξω στον κήπο του και κόβει τα ωραιότερα άνθη και τα βάζει μέσα στο ίδιο καλάθι με την επιγραφή "   Απ' ότι έχει ο καθένας δωρίζει" και τα δίνει στην υπηρέτρια και της λέει: "Δώσε αυτά κόρη μου στον κύριό σου". Οταν ο επίσκοπος τον αφόρισε, κάποιος πήγε να τον επισκεφθεί για να του το αναγγείλει και μάλιστα ειρωνικά "Τα έμαθες σιόρ-Ανδρέα, ο επίσκοπος σε αφόρισε" και τότε ο Λασκαράτος του απαντά: "Ευχαριστώ τον επίσκοπο για τον αφορισμό, αλλά θα τον παρακαλούσα πολύ να μου αφορίσει και τα παπούτσια των παιδιών μου για να μη λιώσουνε ποτέ" (πίστευε ότι όποιος αφορισθεί και πεθάνει δε θα λιώσει ποτέ). Πηγαίνοντας στην Ζάκυνθο, όπου και τον περιμένει και άλλος αφορισμός και έτσι αυτοεξορίζεται στο Λονδίνο, όπου και γράφει την "Απόκριση στον αφορισμό" και την εκδίδει το 1868. Επιστρέφει στην Ζάκυνθο και εκδίδει την εφημερίδα "Λύχνος" και μηνύεται για συκοφαντική δυσφήμιση και δικάζεται σε 4μηνιαία φυλάκιση. Η κατάσχεση του "Λύχνου" θα γίνει θα γίνει μετά από την παρουσίαση του σατιρικού του ποιήματος το "Νανάρισμα" το οποίο αναφερόταν στην κούνια του διαδόχου Κωνσταντίνου. Επίσης εκδίδει "Ιδού ο άνθρωπος ή ανθρώπινοι χαρακτήρες" το 1886, "Οι στοχασμοί ή συλλογή σοφών γνωμών εις ελληνικήν και ιταλικήν γλώσσαν", "Αυτοβιογραφία", "Ήθη, έθιμα και δοξασίαι της Κεφαλονιάς" κ.ά. Το 1901 ο Ανδρέας Λασκαράτος θα πεθάνει σε βαθιά γεράματα, 90 χρονών. Το  ηθικό έργο του Λασκαράτου ταυτίστηκε απόλυτα με την γεμάτη ηθική ζωή του και έμεινε για πάντα στην μνήμη μας   και στην Λογοτεχνία ως ένας από τους πιο ακέραιους πνευματικούς ανθρώπους.

Κεφαλονιά

Στη Κεφαλονιά το μόνο βέβαιο για τον επισκέπτη είναι ότι δεν πρόκειται να πλήξει. Εκτός από ένα καταπληκτικό φυσικό περιβάλλον για καλοκαιρινές διακοπές, στη Κεφαλονιά θα βρείτε αξιοθέατα τα οποία θα ικανοποιήσουν κάθε ταξιδιωτική διάθεση και θα σας μαγέψουν.

Το ταξίδι στη Κεφαλονιά ξεκινάει όπως είπαμε με το φυσικό περιβάλλον. Πρώτα απόλα με τις παραλίες της Κεφαλονιάς που είναι από μόνες τους μοναδικά αξιοθέατα. Το έντονο ανάγλυφο του νησιού έχει δημιουργήσει μερικές εκπληκτικές παραλίες. Σε κάθε στροφή του δρόμου θα βρίσκεστε μπροστά σε μια έκπληξη. Μη μείνετε μόνο στα πολύ γνωστά ονόματα, του Μύρτου του Πλατύ Γιαλού ή της Ξι. Τολμήστε λίγα χιλιόμετρα παραπάνω για να σας αποκαλυφθεί μια άλλη όχι τόσο γνωστή, αλλα το ίδιο υπέροχη, Κεφαλονιά. Στη Κεφαλονιά θα βρείτε και πολλά σπήλαια. Σε μερικά από αυτά λόγω των ισχυρών σεισμών έχουν πέσει οι οροφές τους και έχουν δημιουργηθεί ιδιαίτερα γεωλογικά φαινόμενα, όπως στο Λιμνοσπήλαιο της Μελισάνης. Άλλα θα σας εντυπωσιάσουν με τον εξαίρετο διάκοσμο και την ακουστική τους όπως το σπήλαιο Δρογκαράτη.

Στο ταξίδι σας στη Κεφαλονιά ο Αίνος στέκετε πάντα επιβλητικός σε όλες σας τις διαδρομές. Μια επίσκεψη στον Εθνικό δρυμό, αλλά και στο μουσείο της φυσικής ιστορίας, θα σας φέρει πιο κοντά στη Φύση και στην ανάγκη να κάνουμε όλοι μας ότι είναι απαραίτητο για να προστατέψουμε το περιβάλλον

Η μονή του Άγιου Γεράσιμου είναι οπωσδήποτε ένα από τα αξιοθέατα που προσελκύει επισκέπτες από όλο το κόσμο. Προσπαθήστε να συνδυάσετε την επίσκεψη σας εκεί την μια από τις δύο φορές που γιορτάζεται ο Άγιος. Η εμπειρία είναι μοναδική. Όμως και τα υπόλοιπα μοναστήρια της Κεφαλονιάς αξίζουν την επίσκεψη σας, όπως και το μουσείο στη Μονή του Άγιου Ανδρέα.

Τα κάστρα της Κεφαλονιάς, του Αγίου Γεωργίου που υπήρξε και πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς και το Κάστρο της Άσσου, θα σας γνωρίσουν τη ιστορία της Βενετοκρατίας. Ένα ταξίδι στην ιστορία που δυστυχώς στη Κεφαλονιά δεν μπορούν να σας το προσφέρουν πολλές ανθρώπινες κατασκευές καθώς από τους καταστρεπτικούς σεισμούς είναι λίγοστα τα κτήρια που άντεξαν. Όμως τα λίγα αρχιτεκτονικά μνημεία που έχουν διασωθεί και αναστηλωθεί, θα σας μεταφέρουν μνήμες και χαρακτηριστικές εικόνες από τη προσεισμική Κεφαλονιά

Δύο σημαντικά μουσεία το Αρχαιολογικό και το Ιστορικό-Λαογραφικό βρίσκονται στο Αργοστόλι. Δύο από τα αξιοθέατα που αξίζουν τη επίσκεψη σας. Στο αρχαιολογικό θα δείτε τις απαρχές του πολιτισμούς της Κεφαλονιάς που κατοικήθηκε από τα πολύ παλιά χρόνια. Και στο λαογραφικό μουσείο θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε μοναδικές δημιουργίες του πρόσφατου λαικού πολιτισμού.